Het gevecht met angst tijdens treinreizen, trams, of eigenlijk alles rondom spoorwegen, is al lange tijd mijn strijd. Deze ervaring draag ik als een onzichtbare metgezel met me mee.
Dit komt waarschijnlijk doordat ik er destijds niet over mocht praten, snel moest vergeten, en volgens mijn ouders was slachtofferhulp enkel voor mensen uit oorlogsgebieden.
Mijn verhaal, emoties, verdriet en rouw kon ik nergens kwijt. In stilte heb ik veel gehuild, want erover praten was volgens mijn omgeving een teken van zwakte. Zo vulde ik onbewust mijn rugzak met negatieve emoties en ervaringen, en dat heeft me later – en nog steeds – behoorlijk in de weg gezeten. Bovendien was ik het zat om telkens te huilen wanneer de herinneringen ongevraagd terugkwamen, altijd op de momenten dat ik er niet op zat te wachten.
Ontsluit de emotionele last die je met je meedraagt, zodat je voorwaarts kunt gaan.
Loslaten
“Laat het los, Léon!” Hoe vaak heb ik dit niet gehoord? Maar ik kon er echt niets mee. Hoe laat je iets los dat op een bizarre manier uit je handen is gerukt? Ik stond letterlijk en figuurlijk met lege handen op het perron. Niemand kon me vertellen hoe je dan precies loslaat. En degenen die het voorstelden, hebben nooit zoiets meegemaakt. Vaak dacht ik: “Tja, jij hebt makkelijk praten.” Het voelde soms allemaal zo ongelooflijk oneerlijk.
Rugzak gevuld met ervaringen
Toch draait ‘beter voelen’ om loslaten. Iedereen maakt situaties mee die pijn of verdriet veroorzaken. We dragen allemaal een emotionele rugzak die ongemerkt wordt gevuld met ervaringen. De inhoud bestaat uit (nare) herinneringen die (nog) niet zijn losgelaten en je dagelijks beïnvloeden. Alles wat je ervaart, sla je op in je lichaam en gaat mee je rugzak in. Jarenlange coaching, psychologie, EMDR-therapie maakt het emotionele gewicht van je rugzak steeds een beetje zwaarder. De pijn in je lichaam neemt toe, je wordt stijver, emotioneler. Je blijft vastzitten aan je verleden en de zwaarte ervan.
Het dumpen van je rugzak lijkt de eenvoudigste oplossing, maar als iemand zegt: “Laat het los,” werkt dat niet voor de meesten. Sterker nog, ik wilde eigenlijk geen afscheid nemen van mijn goed gevulde rugzak met zware stenen. Ik was gewend aan het dragen van die last op mijn rug. En als ik mijn rugzak zou dumpen, brak ik voor mijn gevoel definitief met de goede herinneringen aan de vriendschap met Ruben. Dat nooit! Liever sjouwen met die zware stenen dan ooit mijn mooie herinneringen loslaten.
Maar er was nog iets anders. Onbewust hield ik de inhoud van mijn rugzak verborgen voor mijn omgeving én mezelf. Het was te pijnlijk en te ingewikkeld; niemand begreep het. Herken je dit?
Emotionele last
Hoe kom je dan wel van die emotionele last af? Als je gaat backpacken, kijk je eerst wat je mee wilt nemen. Dan kijk je of het in je rugzak past. Zo niet, dan moet je keuzes maken. Zo werkt het feitelijk ook voor je emotionele rugzak. Kijk eerst eens wat erin zit, dingen die je er zelf in hebt gestopt, maar ook dingen die anderen bij jou hebben gedumpt. Neem de tijd om het een voor een te bekijken.
In de meeste gevallen hebben je emotionele reacties te maken met ‘een last’ die je met je meedraagt. Om jezelf van het gewicht te ontdoen, is het belangrijk om te leren onderscheid te maken tussen wat nuttig is en wat niet, waar je invloed op hebt of niet. Steeds toestaan dat je rugzak zwaarder wordt, staat altijd in de weg voor elke soort vooruitgang die je wilt maken.
Loslaten is toelaten van je emoties
Loslaten is feitelijk het toelaten van je emoties en het durven kijken naar de inhoud van je rugzak. Verandering en keuzes maken betekent zijn met wat er in die rugzak zit en de pijn ervan te doorvoelen.
Ik weet als geen ander dat het moeilijk en spannend voelt om je pijn onder ogen te zien. Maar dit levert je uiteindelijk veel meer op dan nog jarenlang met verborgen stress en verdriet rond te lopen. De keuze is aan jou.
@andersdanandersmassage
Geef een reactie