Hoe komt het dat verdriet verwerken zo lang duurt of nooit helemaal klaar is?
Er bestaat een groot misverstand over rouwverwerking. Heel veel mensen worstelen na het verlies van een dierbare voor lange tijd met hun verdriet. Na een eerste, relatief korte periode van rouw, proberen ze hun oude leven weer op te pakken. Van tijd tot tijd worden ze dan overvallen door een immens verdrietig gevoel. Zodra het weer lukt gebruiken ze al hun wilskracht (en evt. een kalmerend middel) om hun tranen weer weg te stoppen en door te gaan met hun dagelijkse beslommeringen.
Vicieuze cirkel
‘Ik kan toch niet eeuwig blijven huilen,’ of ‘ik moet door’, is de overtuiging van velen. Met als gevolg dat ze tijdelijk geen of onvoldoende aandacht besteden aan het diepe verdriet dat er nog steeds is. Totdat het ze op een ongepland moment opnieuw overvalt. Na de eerste opwelling (een huilbui, een uitbarsting, een neerslachtige dag) vinden ze weer een manier om het verdriet terug te dringen. En zo kan het cirkeltje heel lang door gaan…
Het veranderen van de vorm
Maar rouwverwerking gaat niet om het leren omgaan met en hanteerbaar maken van verdriet, maar om het daadwerkelijk verwerken ervan. Als je iets verwerkt, verandert het van vorm. In het geval van rouw zal de vorm veranderen van een zware last op je hart tot een liefdevolle herinnering; een warme plek in je hart.
Ruimte voor ruimte
Echt verwerken van verdriet gaat het voorspoedigst door het er eerst helemaal te laten zijn. Door je tranen en pijn toe te laten, net zolang voor jou nodig is. Zonder een oordeel te vellen over je eigen gevoel of gedrag; het helemaal te laten bestaan. Alleen zo kan je hart zich ontladen van alle spanning, zodat er weer ruimte kan ontstaan voor vreugde en hoop.
Zelfhelend vermogen
Pas wanneer je verdriet volledig hebt toegelaten te bestaan, kan je het gaan loslaten en omvormen. Waar we vaak bang zijn om ons te verliezen in onze emoties (‘wat als ik nooit meer uit mijn verdriet kom?’) of er zelfs afkeuring bij voelen (‘wat ben ik een aansteller’, ‘ik mag niet bij de pakken neer gaan zitten’), blokkeren we ons eigen gevoel. Op die manier kan ons zelfhelend vermogen, dat ook op emotioneel niveau werkt, niet op volle kracht werken. Waardoor verdriet op de achtergrond blijft sluimeren en niet kan worden losgelaten.
Metaal en herfst
De Traditionele Chinese Geneeskunde schaart ons vermogen om verdriet te verwerken en los te laten onder de eigenschappen van het element Metaal. Metaal is onderdeel van de dynamiek tussen de vijf elementen die onze lichamelijke, geestelijke en energetische balans bepalen. Je kan de werking van het element Metaal vergelijken met het seizoen herfst: de bomen laten hun bladeren vallen om energie te bewaren. Zo kunnen ze na de winter weer nieuw blad vormen.
Zou een boom zijn dode bladeren blijven koesteren en voeden, dan raakt hij uitgeput en blijft hij in de lente een dorre, kale boom. Op dezelfde manier kan de levensenergie van mensen ook stagneren als ze blijven steken in rouw en verdriet.
Tranen laten stromen
Het na elke opwelling weer terugduwen van je verdriet zorgt voor een blokkade in het Metaal element. Om je rouw echt te verwerken is het nodig om de natuurlijke cyclus van de elementen haar gang te laten gaan. Het mag uiteindelijk weer lente worden, en zomer. Door je tranen vrijuit te laten stromen, kan ook de energie weer gaan stromen. Traandruppels zorgen niet alleen in emotioneel opzicht voor opluchting, maar voeren ook afvalstoffen weg uit ons lichaam.
Lucht je hart
Soms is het moeilijk om je eigen verdriet helemaal toe te laten zonder het af te keuren of er bang voor te zijn. Misschien heb je als klein kind al geleerd dat huilen niet gewaardeerd wordt. Een huilbui moest zo snel mogelijk over zijn omdat anderen zich er ongemakkelijk bij voelden. Als je merkt dat je telkens weer automatisch je verdriet onderdrukt, zoek dan hulp bij iemand die geen oordeel heeft over verdriet en jou kan helpen om bij je pijn te blijven. Op die manier doorvoel je het verdriet tot op de bodem. Vervolgens kan je als het ware door die bodem heen voelen, en ontstaat er vanzelf weer nieuwe ruimte. Ruimte voor nieuwe ervaringen die je energie en plezier schenken. Ruimte voor levensvreugde.
Rouw voelen
Hoe je met het rouwen en het verlies omgaat is voor iedereen anders. Er is geen protocol, geen uitgestippeld pad.
Maar zeker is dat je rouw kunt voelen in je lichaam. Bijvoorbeeld door pijn in je hartstreek van het verdriet of door aangespannen kaken van boosheid over wat er is gebeurd. Het kan ook zijn dat je zo geschrokken bent dat je spieren pijn doen of dat je het contact met je lichaam juist helemaal kwijt bent.
Massage bij rouw en verlies
Meestal zijn we heel goed in staat om verlies te verwerken, maar soms is begeleiding daarbij ook heel wenselijk.
Massage is het antwoord.
- Ervaar je lichamelijk klachten door de pijn van het verlies?
- Ervaar je het verlangen om minder te verdrinken in je verdriet?
- Ervaar je dat je op de automatische piloot leeft en niet meer bij je gevoel kunt?
- Verlang je er naar je eigen draag- en veerkracht te herontdekken?
- Wil je stilstaan bij het hoe het nu echt me je gaat?
- Wil je niet alles alleen hoeven doen?
Je bent van harte welkom, ik ondersteun je hier graag bij.
Stilstaan bij jouw lichaam
De massage wordt helemaal op jou afgestemd. Ik werk met massage, zachte aanraking, lichaamsgerichte oefeningen en klank.
Je krijgt tips en handvatten om met je verlies om te gaan.
Massage laat je stil staan bij je lichaam, voelen wat er is: zijn je spieren gespannen of ontspannen en hoe is dat voor je.
Ben je bang om overspoeld te raken door emoties, kan je de emoties nog niet plaatsen of niet uiten, of voel je juist helemaal niets?
Massage helpt om houvast te vinden in een periode van ‘rauw’ (vers)verlies,
maar ook veel later nog als het overlijden of verlies al langer geleden is en je daar bij stil wilt staan.
Als het rouw betreft van langere tijd geleden kunnen rituele uit het sjamanisme een onderdeel zijn van de massage.
” Je welkom was warm, net zoals de tafel en de olie.
De massage bracht me in contact met mijn verdriet,
bracht mij veel tranen die allemaal mochten gaan.
Het heeft mij juist veel gebracht.
Een gevoel van loskomen van het verdriet,
lichter worden in mijn lijf,
spanning die zachter werden.
De klank van de klanktafel resoneert nog in mij door,
het was een mooie ontmoeting
en een prachtig afscheid.
Het werk wat je doet Leon
is zo belangrijk in ieders leven
in momenten van rouw en verlies.” – Anne
Geef een reactie