‘Ik bel je als ik pijn heb of het niet goed met me gaat.’ Vaak bellen we pas de masseur of therapeut als je al pijn hebt of als je het niet meer volhoudt. Volstrekt begrijpelijk. Meestal heb je dan zoveel pijn of ongemak waar je liefst zo snel mogelijk van af wil.
Brandjes blussen en emoties reguleren
Hierdoor is de massage of behandeling gericht op ‘de brand blussen en emoties reguleren’. Begrijp me goed, dat is helemaal OK. Om hulpvragen en uitreiken hierin is dapper en voor sommigen al een hele stap. De meeste vrouwen (en mannen) die met pijn en ongemakken geconfronteerd worden lossen hun pijn liever eerst zelf op of gaan eerst langs bij de fysio.
De gang naar een professioneel masseur wordt meestal pas ingezet als de pijn en de bijkomende emotie hoog zit. Het moment dat je echt niet langer meer kan of wanner de emoties de overhand nemen.
Snap het helemaal, ik deed ook alles zelf
En therapie? Ik vroeg vroeger ook nooit om hulp, laat staan aan een professional. Daarbij was ik er heilig van overtuigd dat het geen zin had om gebeurtenissen uit het verleden op te rakelen. Dat wat was gebeurd, was gebeurd. Therapie stond synoniem voor doorzagen en herkauwen. Alles gebaseerd op aannames, niet op ervaring. Feitelijk was mijn allergrootste angst dat ik door de therapie zou instorten. Dus ik besloot mijn eigen brandjes te blussen en reguleerde zelf wel mijn emoties.
Fysieke instorting
Het wachten was dat mijn lichaam fysiek zou instorten. Weet je? Ergens wist ik dat ik om er overheen te komen er juist door heen moest, maar wat was ik eigenwijs. Met tegenzin stond ik met de telefoon gereed om de therapeut te bellen. Al dan niet onder druk van mijn partner of vrienden. Toch bleef ik die hulp eindeloos voor me uitschuiven.
Achteraf praten is altijd makkelijk
Eerlijk is eerlijk, had ik maar eerder gegaan. De eerste sessies waren gericht op ‘brandjes blussen’, omgaan met de paniek en emoties. Het was heftig want reizen werd er niet bepaald makkelijker op. Wat een opluchting om aangeraakt te worden. Eindelijk begreep iemand mij. Tegelijkertijd confronterend omdat ik besefte dat mijn eindeloze uitstelgedrag me geen goed had gedaan. En het beeld van doorzagen was al helemaal niet de werkelijkheid.
Continu AAN
Uitstellen is een soort moeten in je achterhoofd. Het zorgt ervoor dat je er altijd aan denkt en dus continu AAN staat. Je weet dat je iets moet doen. En toch stel je die ene klus steeds weer uit tot het echt niet meer langer kan. Dagen/Wekenlang zingt het in je hoofd. En steeds komt er iets tussen. En stiekem is dat best fijn. En toch ook niet. Ik herken het. Het geeft me alleen maar een hoop onrust. Stress stapelt zich op en daar alleen al word ik doodmoe van. Uiteindelijk ga je aan de slag en trek je de conclusie: ‘had ik dit maar eerder gedaan, zoveel moeite was het niet.’
En die opluchting en ontspanning nadien, HEERLIJK!
Meerdere oorzaken
Uitstellen kan meerdere oorzaken hebben. Je kunt gewoon ontzettend moe zijn en werkelijk geen puf voor hebben. Wellicht wil je het zo goed mogelijk doen en zit je perfectionisme in de weg. Of ligt er veel op je bordje waardoor je die ene taak er niet bij kan hebben. Stress kan hierdoor ook concentratieproblemen geven. Dan kan het ook goed zijn om iemand anders te vragen om je te helpen met die ene taak. Of het aan een ander over te dragen, want door op de achtergrond steeds iets te moeten, blijft bij jou ook dat gevoel van AAN staan. En dat zorgt stress en loze drukte.
Loze drukte in je hoofd
Als je door stress maar vaak genoeg iets voor je uitschuift dat echt belangrijk is, dan ontstaat er een gevoel van leegte, die je feitelijk met nog meer loze drukte vult. Hierdoor ontstaat afstand van alles wat je plezier en energie geeft.
En als je dan kiest voor een momentje van stilte, dan wordt die snel gevuld met nog meer loze drukte en afleiding, zoals Facebook, Instagram, tv kijken, mails lezen. Dit kan zelfs depressieve gevoelens oproepen als dat lang aanhoudt. Als je vandaag geen zin hebt om die ene taak te doen die je al tig keer hebt uitgesteld? Dan zal het morgen waarschijnlijk niet veel anders zijn.
Emoties meer op de voorgrond
Na een tijd ging het beter en reizen leek beter te gaan. Ik dacht dat het normaal was om dan te moeten stoppen met sessies. Dat het normaal was om het weer verder zelf uit te zoeken. Geen grote ellende meer om over te praten, hooguit wat smeulende resten. Dus dan vraag je niet meer om hulp. Maar ja, er waren nog zoveel losse eindjes. ‘Hoe ga ik zorgeloos reizen? Wat als je de geur van metaal in een andere setting ruikt?’
Toen zei mijn therapeute. “Waarom zou je alles alleen willen doen? Waarom zou je alleen komen als je pijn hebt?’ Dit was geen verkooppraatje. Ze gunde me hulp om betekenis aan mijn leven te kunnen geven, wat niet per definitie bij haar zou zijn.
Proeven
Mijn zoektocht startte en ik besloot het niet meer alleen te gaan doen. Ik ben een opleiding en vele cursussen gaan volgen. Proeven en ervaren bij diverse masseurs en therapeuten. Zo kreeg therapie & massage een andere lading. Van ‘brandjes blussen en emoties reguleren’ naar fijne aandacht momenten. Pure tijd voor mezelf, waarin ik steeds meer ging ontdekken. Door regelmatige reflectie op mijn eigen gedrag en gedachtes kon ik stap voor stap mijzelf hervinden in emoties en mijn leven.
Herken je jezelf in mijn verhaal?
Mijn reisverhaal uit 1988 deel ik een andere keer met je, het verhaal reist mijn levenlang mee.
EMDR, Tijdlijntherapie, hypnose, psychiater, psycholoog, Quantum-jumps, en vele andere therapiën hebben mij nog niet geholpen.
Emoties zetten zich vast in je lichaam en om balans te vinden is het goed om je emotionele bagage soms van je af te kunnen zetten voordat je lichaam fysiek gaat protesteren.
Wil je ook weer kunnen focussen op wat jij wil in je leven?
Maak gerust een afspraak in de online agenda voor een massage afspraak,
Reactie van een client:
‘ Ik heb de return to yourself massage erg fijn gevonden. Bijzonder hoe Léon aan de hand van de massage weet te vertellen op welke leeftijd ik, rond welk thema, trauma opgeslagen heb in mijn lijf. Absoluut een aanrader.’ Lieke
Geef een reactie